✨

Subtelna intymność jest taka niedoceniana, znajomość czyjejś rutyny i powolne stawanie się jej częścią, wspólne spędzanie czasu, żarty i przezwiska, które znacie jedynie wy dwoje. Spojrzenia pełne porozumienia, pamiętanie i zapamiętywanie ulubionych rzeczy, jedzenia czy ilości łyżeczek cukru do kawy, a nie trawienia herbaty z cukrem. Wiadomości tekstowych o wszystkim i o niczym, na co dzień i dzień dobry bądź dobranoc. Chaotycznych akapitów miłości pisanych w półśnie. Sposobu, w jaki ściskają, gdy wasze dłonie są splecione, czy słów które rozśmieszają cię do czerwoności. Wspólnych spojrzeń z drugiego końca pokoju.. Proste małe rzeczy, jak podanie parasolu , żeby nie zmokli, gesty bądź słowa uważaj na siebie czy będę tęsknić, ubierz się ciepło bo zmarzniesz - mówiące ; spójrz, jak bardzo jesteś mi drogi, jak bardzo ważny, a jak bardzo kochany.

~ skydelan

Proste rzeczy, ciepły i spokojny dom, ciepłe obiady, dużo śmiechu, pełnej rodziny.

Dużo uśmiechu.

Jednej osoby

z którą wzajemnie będziemy się wspierać i wybierać. Udoskonalać. Rozmawiać o wszystkim i o niczym.

Rozumieć się i uczyć, bo nie chodzi o fajerwerki, tylko o wybór.

hej to ty i tak już zostanie.

Ciągłego uczenia się siebie nawzajem, samodoskonalenia się jako jednostki, spełnienia marzeń - swoich i wspólnych.

Uczenia się nowych rzeczy i czasu

na pasję oraz hobby. Zabierania się na randki jakby to był pierwszy raz.

Wspólnego partnerstwa.

Obowiązków z podziałem prac

wspólnie i osobno ale razem.. za razem. Oczywiście też chwil dla siebie kiedy potrzebujecie, bo uczucia mają to do siebie, że zmieniają się co jakiś czas w przyzwyczajenie, rutynę, każdy dzień jest taki sam..

Wasz wspólny związek niech będzie wasz. Życie jest jedno, doceniajcie się wzajemnie, zaskakujcie od tak bo tak, bez powodu - dla was.

Nie bierz niczego za pewnik twój partner zawsze jest w stanie odejść, Ty też zawsze możesz.

bo nie wszyscy są dla wszystkich stety i niestety, i to jest smutne, ale i dobre i potrzebne jednocześnie.

No bez sensem jest się męczyć wzajemnie. Ale kiedy już poznasz osobę którą naprawdę kochasz, nie pozwól jej odejść, jeżeli jeszcze możesz i ufasz..

Zachowanie zawsze można zmienić, Tylko nie mów mi" jestem jaki jestem" - brednie.

Sprawcie, żeby było warto. Bądźcie dla siebie. Pracujcie nad sobą i bądźcie sobą, A najważniejsze partnerem i przyjacielem. Wspólnym i wzajemnym uśmiechem ze zrozumieniem.

Skydelan

A w głowie mam plaże i ciepłe słońce, dzień tak bliski ,a jednocześnie daleki.

Właśnie zachodzi słońce, a ja jestem wolna, niebo jest lekko pomarańczowe, słońce tak jasne, że aż białe, stopy zanurzają się w chłodnym piasku i co jakiś czas czuje uderzenia fal i krople wody. A ja biegnę, biegnę i jestem wolna. Nic mnie nie trzyma. Jestem szczęśliwa.

Skydelan

Przez chwilę miałam nadzieję na zmianę, że coś zrobię, że coś osiągnę, że będę kimś, że jednak może to jest możliwe.. ,że ten rok może będzie inny, ale potem.. ?

Potem przypomniałam sobie gdzie jestem. Co mnie otacza i z kim przebywam i ,że życie nie jest bajką, a od rzeczywistości nie da się uciec w żaden sposób.. ale wiesz co, nie poddaje się. Ty też nie możesz.

I wiesz co już nie chcę być kimś, chcę być jedynie sobą.

Już nie chcę już nic wielkiego osiągnąć - tylko być dobrą osobą.

~skydelan

Zawsze się zastanawiam, kiedy nastąpi mój czas. Kiedy ktoś wybierze mnie, kiedy będzie to piękne i naturalne, kiedy wybierzemy się wzajemnie, kiedy w końcu ktoś pokocha moją duszę, a ja jego i będziemy budować związek i wzajemnie się wspierać. Wiadomo, nie zawsze będzie pięknie, nie zawsze kolorowo, ale jakoś to przetrwamy, przegadany, będziemy walczyć o siebie nawzajem i akurat może wyjdzie z tego coś pięknego.

nie lubię grudnia, i stycznia też nie, i lutego, dla mnie życie zaczyna się od marca

pokochać siebie

 Taką jaką się jest. 

dobra nie ma co się użalać, co ma być to będzie, trzeba się wziąć w garść i zająć się życiem hej, jest później niż się wydaje ! :)

 poświęciłeś na mnie tyle czasu ,że poczułam się ważna.. 

żale i takie tam bez ładu i składu

To był już ostatni raz kiedy kogoś polubiłam.

Odpuszczam niech się dzieje co chce. Już więcej nie pozwolę żeby bolało mnie serce z wiadomo..  niewiadomych przyczyn. Pora skupić się na sobie. Nie ma sensu się przywiązywać za bardzo, ludziom łatwo przychodzi rezygnacja z osób kiedy już ich nie interesują. Takie są czasy, nie podoba się - zmienia model. Zawsze będzie ktoś lepszy od ciebie, a może to w ogóle nie miało nic z tobą wspólnego. Albo inaczej, jeżeli ta osoba miała cię czegoś nauczyć i zniknąć, podobno lepiej przeżyć coś pięknego niż nie przeżyć wcale nie wiem chyba jednak wolałabym jednak nie przeżywać. Jednak chyba mogłam słuchać się intuicji żeby nie zaczynać, oczywiście znów ją olałam to mam za swoje.  

takie tam pierdoły ha

 Często łapie się na tym ,że chciałabym być lepszą osobą. Mając na myśli lepszą, inną, być kimś innym, ładniejszym, lepszym, mądrzejszym. Chciałabym się nie ukrywać kiedy coś mnie boli, nie siedzieć sama i płakać pół nocy tylko się odezwać. Wezwać, nie wiem, pomocy ?  

Ciągle, gdy tylko się odwracam, albo ktoś się kłóci, wtedy czuje się jeszcze gorzej, albo siedzę w ciszy, milczę, nie wiem, może w którymś momencie życia pomilczałam aż za bardzo ,że teraz lepiej mogę się wyrazić pisząc, niż mówić bez ładu i składu do kogoś o czymkolwiek i nie umiejąc podjąć normalnego tematu. 

Chciałabym lepiej mówić, chodzić, wysławiać się, być zdrowszą. Ciągle mam to uczucie, że na coś nie zasługuje. Bo jestem taka, a nie inna, siaka, owaka, bo tak wyglądam. Niewystarczająca.. A przecież wiem, rozumiem.. inni mają gorzej. To ma mnie otrząsnąć i pocieszyć ? Widzę i chociaż nie chciałabym, może nawet oddałabym moje życie komuś innemu, może lepiej by je przeżył niż ja. 

Nie mam takiej szansy, 

Bo mam taką rodzinę nie inną. Bo mogłoby być inaczej, ale nie jest i nie będzie. Bo jest tak a nie inaczej. Bo gdybać mogę zawsze. A realia są jakie są. 

Kiedy kogoś polubię, to polubię go za bardzo, później po złych doświadczeniach łapię się i myślę ,że mnie opuści, dla lepszej osoby, przecież jest tyle ładniejszych osób, ciekawszych, weselszych, nie bojących się, może bardziej normalnych niż ja. Pod każdym względem. Od zawsze toczyłam walkę, z tym jak wyglądam i jaka jestem, patrząc w lustro nie podobam się sobie i nie umiem się polubić. Nie zrozumcie mnie źle, nie jestem ani ładna, ani brzydka, po prostu przeciętna. Nie za chuda, nie za gruba, średnia.  

Staram się zmienić. Ha. Mam wrażenie ,że jestem coraz gorsza, a moje demony mają częściej przewagę nade mną niż ja sama.. nie umiem nikogo poznać. A wszystkich na których mi zależało straciłam. Od zawsze tak było. Tylko byłam w stanie patrzeć jak odchodzą, nie umiałam nikogo zatrzymać. Zawołać, złapać za rękę stój, lubię cię, czemu odchodzisz ? Bo może. Ma wybór. Nie jestem w stanie nikogo zatrzymać. Bo jestem mną. 

Być dobrą osobą. Pomagać, pomagam w nadmiarze , ale czy pomagam wystarczająco kiedy sama sobie nie umiem pomóc. Żeby uratować kogoś w samolocie najpierw powinno się maskę tlenu użyć na sobie, żeby móc pomóc innym. Czy stać mnie na to ? 

Częściej łapię się na tym ,że ratowałabym kogoś, kosztem siebie. A wiem i widzę, że raczej nikt obok nie uratował by mnie. Bo nie mam przyjaciół. 

Lubię kogoś, czy mogę go lubić aż nadto ? czy mu nie przeszkadzam, nie jestem irytująca ? Czy mogę go lubić? Czy mogę go lubić bardziej niż siebie i w takim nadmiarze ,że skręca mnie w sercu ,kiedy nie pisze, nie dzwoni... nie odzywa się, ma własnych znajomych i jest mi przykro, że nie mogę dołączyć i zaś siedzę sama.. i po prostu jest mi zaś smutno i chce mi się płakać ? ? .. 

 nie chcę być nachalna, nie chce się wtrącać i przeszkadzać.. robić problemu, bo pokazał mi jaki znowu świat może być barwny, wesoły, inny niż zwykle, lżejszy, wręcz kolorowy 

 Mogę zadzwonić pierwsza ? Czy mogę napisać ? Czy będzie zły. 

Czy jestem dość dobra, będąc mną chcąc nawiązać kontakt ? Czy znowu będzie tak samo.. 

Będę patrzeć jak odchodzi do kogoś innego ?

Czy złamie mi serce ?  

czy jeszcze to wytrzymam ?  

pęknie ?

chyba nie umiem w znajomości.. 

znów boli mnie serce

 Gdybym wtedy się odezwała, czy siedziałabym tu nadal sama, z ciszą, smutkiem, żalem. 

Czy byłoby inaczej, gdybym was wszystkich nie odtrąciła tamtego lata ? 

 nie mam nic specjalnie ciekawego do powiedzenia

bez ładu, niespójnie

 Czasami tęsknie sobie, do tych czasów, kiedy razem się śmialiśmy. Kiedy w zwykłą sobotę słychać było pukanie do drzwi z pytaniem czy wyjdę na dwór. Ale bolesne, minęło. Przyjaźń.

Dziś siedzę tu sama, jedyne co mi zostało to piękne wspomnienia. 

Gdybym wtedy złapała cię za rękę, zostałbyś ? Gdybym powiedziała zaczekaj, czy byś odszedł ? Pierwsze zauroczenie. Miłość ? cokolwiek, sama już nie wiem. 

Nigdy się nie dowiem, bo nic nie powiedziałam, a ty tak szybko jak pokolorowałeś mój świat, znikłeś. A moja pasja do sztuki powoli umarła.  

Gdybym wtedy się odezwała, czy siedziałabym tu nadal sama, z ciszą, smutkiem, żalem. 

Czy byłoby inaczej, gdybym was wszystkich nie odtrąciła tamtego lata ? 

Czy moje życie byłoby mniej samotne ? Czasami wszystko sobie przypominam, czasami boli mnie serce i chce mi się tak płakać, jakby to wszystko było wczoraj. A od każdego wydarzenia mija jakaś część czasu, a wszystko tak jakby działo się dosłownie przed chwilą. Tęsknie za wami wszystkimi, zostaliście ze mną jedynie w moich wspomnieniach. Gorycz żalu jest boleśniejsza, bo mogliśmy zachować się inaczej.. 

A jednak postanowiliśmy inaczej. Nie odważyliśmy się być sobą, schowaliśmy się głęboko. 

Więc kim byliśmy ? 

 Chciałabym, żebyś tu była. Ciągle cię szukam, kiedy jak na ironię, noc wydawała się mniej jasna niż zwykle. Zawsze byłam zakochana w nocy. Ślepo zakochana z całą moją ufnością w cieniach ciemności. Zgasiłam światła, zasłoniłam zasłony ,aby zatrzymać ostatni promyk fałszywej nadziei przed wejściem do środka i rozsypałam już połamane części mojej duszy na poduszkę, aby osobno nasiąkły i wypłynęły z mojego umysłu na zawsze.

Zawsze się zastanawiałam, czemu pragnęłam tych uczuć, które zazwyczaj mnie łamały. 

Ludzie mówią ,że przyciągamy rzeczy, do których nie jesteśmy stworzeni. 

Kocham ideę mojego łóżka będącego blisko ściany. Ściany, solidnej osłony ,która mnie podtrzymuje.

Nie wiem przez ile nocy, będę kładła rękę prosto na ścianę dla dotyku, który mnie nie opuści ,a zostanie.

I wish you were there.I kept looking for you when ironically, the night seemed less clear to me. I had been the lover of the night. Blind lover with all of my trust in the shades of darkness. I turned the lights off, closed all the curtains to stop the last ray of fake hope from coming inside and littered the already broken pieces in parts over the pillow separately to get soaked and washed away from my mind for forever. I keep on wondering, why I always keep craving for the vibes, that always broke me anyhow. People say we attract to the things we are not made up for. I love the idea of my bed being close to wall. A wall, a firm cover to hold me up. I don't know how many nights I will be ending up placing my hand straight on the wall for a touch that won't leave, will stay. I am afraid to even change my side. Numbness stop tears too, and I want it to rest for a moment so that I can breathe. It is hard, hard to get up again when my brain is shouting on me to slow down for the next moment, adding on next and then again next. I wish, forced existence was not the only option left. I wish so so many things but always end up in the dilemma of being nice to me or the people around me. Still I partially try to appreciate the things around me and live and love again. Don't look straight in my eyes, I will start crying. Please don't mix this emotion with sympathy. I have had enough. I don't look for the answers and I don't want you to do the same. Just let me cry when you see me crying, and pull me close, share my space for a second. I want you to forget what happened at the moment and when we meet for the next time, greet me with your fair presence and not judgements, please. Next time when you see me holding a side rail of stairs while coming down, just don't ask if I am okay. I might be feeling stuck and trying to have a hold on shattered pieces. Don't make me feel like a loser by noticing it. That very fine day, when the sun will be shining brighter and every one around will be enjoying victory of living, don't be amazed when you will find me standing in the corner with utmost patience holding on tears because I'd be scared.