Znów drżałem ze strachu przed światem.
Bo strasznie mi żyć w świecie tak różnym ode mnie. - J. Podsiadło
Wizja przyszłości coraz bardziej mnie przeraża, choć staram się o niej nie myśleć i się czymś zająć, to wraca, cały czas wraca. Pierwszy raz nie wiem czy zdam z matmy, ale pierwszy raz się nie boję, pierwszy raz nie za bardzo mi na tym zależy, co będzie to będzie. Nie śpieszy mi się ,aby być w klasie maturalnej, najśmieszniejsze jest to, że myślałam o tym ,czy aby umyślnie nie zdać, ale co mi to da z drugiej strony, kiedyś i tak będę musiała skończyć liceum, ale cholernie nie chce, cholernie się boję. Mam siedemnaście lat, nie czuję tego, mam wrażenie ,że zatrzymałam się na szesnastych urodzinach, rok temu.. tych siedemnastych w ogóle nie czułam i nadal to do mnie nie dociera, że już tyle mam. Po prostu czas dla mnie zastopował, mimo że nadal pędzi, niestety liczby dalej lecą, dni stają się miesiącami, już tak odległymi, straszne. Dopiero był wrzesień a już jest maj, za niedługo znów czerwiec i ostatnie wakacje w tej szkole, o ile zdam.
Ale nie rozumiem tego, przecież byłam dopiero w gimnazjum, ale rok za rokiem zleciał, przecież byłam w pierwszej klasie marzyłam o zajefajnej studniówce, o tym jaką będę miała sukienkę, dopiero patrzyłam na starze osoby i zdawałam sobie ,że kiedyś i ja taka będę, a teraz patrzę na te młodsze osoby i zazdroszczę im, że nie muszę jeszcze myśleć o tylu rzeczach, niesamowite. Kiedy byłam w podstawówce, między pierwszą a trzecią, nie wiem dokładnie w której byłam klasie, mieliśmy lekcje na samym dole, a ja spojrzałam na starze dzieciaki, przyglądałam się, chciałam być taka duża jak one, chciałam być starsza i uporczywie myślałam o tym siedząc na galowo, na ziemi pod jasno żółtą ścianą, najgorsze jest to ,że wiedziałam, że kiedyś taka będę. Ale już byłam, a teraz jestem coraz to starsza. Pamiętam jak skończyłam przedszkole, miałam w gardle wielką bolesną gulę smutku, popłakałam się, nie chciałam opuszczać tamtych nauczycielek, ludzi, było fajnie, ale wszystko co piękne chyba kiedyś się skończy, tak jak ludzie się w którymś momencie kończą, na jakimś etapie odchodzą, zdarza się ,że zostają, bądź znikają na zawsze.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Podobał Ci się ten post?
Będzie mi bardzo miło, jeśli zostawisz komentarz!
(To daje ogromną motywację, a przede wszystkim to fajne uczucie, że ktoś czyta to, co piszesz, i dzieli się się swoją opinią ♥)
Serdecznie dziękuję ♥
*spam oraz obraźliwe komentarze nie będą akceptowane* (ಠ⌣ಠ)
P.s. Nie wiesz co robić rób dobro ♥