Najbardziej bawili mnie ludzie, którzy byli przekonani, że wiedzą już wszystko. Jakby połknęli wszystkie mądrości świata, a potem jeszcze popili je własną pychą. Z nadętą miną poprawiali innych, unosili brwi, rzucali sentencjami, które miały brzmieć jak prawdy objawione. Ale wystarczyło jedno trudniejsze pytanie, jedno potknięcie, by cała ich fasada rozsypała się jak domek z kart. Bo kto naprawdę jest mądry, ten nie musi tego udowadniać na każdym kroku. Puentę zostawiło życie: im ktoś głośniej krzyczy, że jest najmądrzejszy, tym szybciej okazuje się, że nie ma nic do powiedzenia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Podobał Ci się ten post?
Będzie mi bardzo miło, jeśli zostawisz komentarz!
(To daje ogromną motywację, a przede wszystkim to fajne uczucie, że ktoś czyta to, co piszesz, i dzieli się się swoją opinią ♥)
Serdecznie dziękuję ♥
*spam oraz obraźliwe komentarze nie będą akceptowane* (ಠ⌣ಠ)
P.s. Nie wiesz co robić rób dobro ♥